Schelvis

Schelvis is de grotere broer van de wijting, die wij ook maar weinig op tafel zetten. De vis heeft een karakteristieke 'duimdruk' op beide flanken die aan de heilige Petrus wordt toegedicht. De vis werd zo getekend omdat hij de heilige wat geld gaf om belasting te betalen. Dit verhaal is onmogelijk aangezien de vis niet in de zee van Galilea is aangetroffen.

Schelvis Paspoort

Naam: Schelvis (Melaonogrammus aeglefinus)
Lengte: Max. 100 cm.
Voedsel: Kreeftjes, visjes, mosselen en borstelwormen, waaronder wadpieren.
Levenscyclus: Wordt circa 20 jaar oud.

Verspreiding: Noord Atlantische Oceaan, van de Golf van Biskaje tot aan Svalbard.
Leefgebied: Op een diepte van 40-300 m, dicht tegen de zeebodem.
Populatie: Binnen biologische grenzen.

Kleur: Donkere groenbruine rug met zilverwitte flanken, zwarte zijlijn en witte buik.
Familie: Het is een rondvis uit de familie van de kabeljauwachtigen.

Vangst

Schelvis wordt duurzaam bevist met behulp van de gemengde bodemvisserij, de pelagische trawl, waarmee ook op kabeljauw en koolvis wordt gevist. In Schotland en Noorwegen wordt er ook geëxperimenteerd met de kweek van schelvis. De Nederlandse vloot vist traditioneel gezien weinig op schelvis, al wordt deze de laatste jaren steeds meer gezien op de afslagen.

Duurzaamheid Vangsttechniek

Verkrijgbaarheid

jan	feb	Mrt	apr	Mei	jun	jul	aug	sep	Okt	nov	dec

Seizoen gesloten
Kuitperiode
Mager
Goed

Vangstgebieden

Smaak en bereiding

Schelvis wordt in Engeland veel gezouten en gerookt gegeten of verwerkt tot de beroemde ‘Fish & Chips’. Naast deze gepaneerde variant is schelvis ook prima geschikt voor andere toepassingen. De smaak lijkt op die van kabeljauw. Kenners beweren zelfs dat schelvis met zijn zachte structuur nog lekkerder is.

Schelvis kan goed worden gebakken, gefrituurd of gestoofd.