Licht in de duisternis

Licht in de duisternis

Door: Agnes Leewis

Berichten over de coronapandemie die de wereld in zijn greep houdt, terreurdreigingen, aanslagen en de vluchtelingenstroom bereiken ons dagelijks via alle media. Naast deze gebeurtenissen buiten ons ervaren velen op hun persoonlijke levenswandel ook nog eens pijnlijke, trieste belevenissen. Ondertussen worden we volop bestookt met aanprijzingen van vrolijke kerstcadeaus, -versiering en kerstdiners.

Stel je jezelf ook wel eens de vraag hoe je aan het eind van zo’n jaar genoeglijk Kerstmis doorbrengt met een overvloedig diner en het geven van mooie cadeaus aan elkaar? ‘Het gaat om het idee dat erachter zit’, is een bekende opvatting bij het geven van kerstcadeautjes. Dat lijkt me nu meer dan ooit van toepassing.

Onze samenleving knalt uit zijn voegen. Op veel fronten kondigt zich een verschuiving aan: de wereld kantelt in economisch, politiek, ecologisch en sociaal opzicht en persoonlijk zijn velen op zoek naar levenskwaliteit en zingeving, diepgang, naar persoonlijke groei en de ware ik. We vernemen over een grote toename van depressies en frustraties bij mensen. Niet voor niets is juist nu een van de veelgehoorde oproepen: ‘Zorg een beetje voor elkaar’.

Het teken van Kerstmis is een ster, een licht in de duisternis. Niet buiten jezelf, maar stralend van binnen en als teken dat de tijd van Christus is gekomen. En dus is het licht van Kerstmis, dat wat in onze denkgeest schijnt de liefde die voorbij alle angst ligt, voorbij alle schuld, haat, pijn, lijden en dood die zo kenmerkend is voor onze wereld. Het is de hoop die ons zegt dat, ongeacht wat er gebeurt, er altijd licht is aan het einde van de tunnel. Het is niet iets dat verschijnt en dan weer verdwijnt, maar Kerstmis biedt ons de mogelijkheid ons te herinneren dat dit altijd aanwezig is, hier en nu. Kortom, een tijd waarin we vrede, vreugde en vrijheid vieren, en zo onszelf hervinden. Een mooie omschrijving van wat Kerstmis zou kunnen zijn.

Geen grootse kerstdiners dit jaar met veel mensen en glanzende kerstcadeaus. En het voelt voor mij nu goed. Overdaad lijkt nu niet het doel. Het goed hebben met je naasten, dat is nu belangrijk. En ‘ontspullen’ is mijn credo. Overigens lijkt dit voor veel mensen te gelden, gelet op de lange files afgelopen jaar bij de inleverpunten voor grofvuil.

Wat heeft dit alles te maken met vis? Was de vis niet al een symbool voor Christus in de eerste eeuwen van het Christendom, een symbool van redding, vrijheid en een begin van evolutie?

Gelukkig kerstfeest! Elke dag opnieuw.

 

Agnes Leewis

Agnes is directeur van het Nederlands Visbureau. Het initiëren van promotionele activiteiten en de daarmee gemoeide kostendekking is haar grote uitdaging. Sinds de verzelfstandiging van het Nederlands Visbureau als stichting is het runnen van deze marketingorganisatie echt een vorm van ondernemen voor haar. Zij is de spil tussen de ondernemers in de vissector en externe partijen. In haar vrije tijd – eh, vrije tijd? – eet ze graag een hapje buiten de deur met vrienden, het liefst na een uurtje shoppen.